Nieobłudna wiara – Czy my, ludzie, mówiąc jednym tchem, że kochamy Boga, czasami nie zaprzeczamy sobie swoim postępowaniem w domu, pracy, szkole i kościele? Czy czasem nasza nadmierna religijność nie stanowi przykrywki właśnie takiej obłudnej wiary? Czy w środowiskach, w których żyjemy, potrafimy prawdziwie bronić chrześcijańskich wartości? Czy jawnie przeciwstawiamy się złu, czy czasem nie płyniemy z prądem tego świata, generując tym samym „martwicę wiary”? Inaczej mówiąc, czy przyznajemy się, że Jezus jest naszym Panem i Zbawicielem? W Liście Jakuba (Jb 2,26) padło ważne stwierdzenie: Jak więc ciało bez ducha jest martwe, tak i wiara bez uczynków jest martwa. Tylko nieobłudna wiara w słowie i w mocy Ducha Świętego poparta uczynkami jest ożywcza, świeci w dzień i w nocy. W przeciwnym razie letnia wiara będzie stanowiła tylko zbiór zasad, których się nie stosuje.