Niniejsze nauczanie bazuje na pierwszym rozdziale Listu św. Pawła do Efezjan (Ef 1, 1-23). Chrześcijanin został wybrany przez Boga i gdy złożył nadzieję w Chrystusie, został naznaczony Jego duchową pieczęcią (Duchem Świętym) i odtąd przez Boga Ojca został adoptowany.
Profity z bycia dzieckiem Boga są ewidentne: dostęp do nieskalanego oblicza Ojca przez Jezusa, nowa natura nacechowana miłością do Boga i bliźniego, liczne dary Ducha Świętego i błogosławieństwa ułatwiające funkcjonowanie w Kościele jako Ciele Chrystusa, ale też dające odwagę i determinację w głoszeniu Ewangelii tym, którzy jej jeszcze nie poznali.
Chrześcijanin ma nie tylko przywilej bycia obdarowanym, ale ma też obdarowywać, dzielić się tą Bożą łaską z innymi nie tylko w Kościele, ale także na zewnątrz.
Czy ja jako dziecko Boga odczuwam Jego obecność w moim życiu? Czy próbuję ją odkrywać? Czy i w jaki sposób korzystam z tego przywileju wybrania i obdarowania łaską i błogosławieństwem w Kościele?
A może jako chrześcijanie wpadliśmy w rutynę, brakuje nam energii, pomysłu na służbę w Kościele, zdominowały nas sprawy świata, wygoda, wkradły się ospałość i zniechęcenie, zanikła wrażliwość na potrzeby czy krzywdę innych? Co się stało z entuzjazmem, otwartością serca, tą rozpierającą dumą, odwagą, radością i energią, które towarzyszyły nam, gdy publicznie mówiliśmy Jezusowi: „TAK, BĄDŹ PANEM MOJEGO ŻYCIA!”?
Chrześcijaninie, Kościele, obudźcie się! Świat potrzebuje Ewangelii, a bycie chrześcijaninem, bycie dzieckiem Boga zobowiązuje.
Zachęcamy do wysłuchania pierwszego kazania z cyklu WYBUDZANIE.